Hoe is het met jou?

Op maandag 26 oktober was Rob om 9.20 uur live in debat met onderwijsminister Van Engelshoven over studentenwelzijn. Bekijk de uitzending of lees de blog van Rob. 

"De coronacrisis drukt zwaar op gemoed van studenten." De kop van een artikel in de Volkskrant van 23 oktober. Als je de feiten op een rij ziet, komt het extra hard binnen. Ook voordat corona opstak, kampte een flink deel van de studenten met mentale problemen, 20% maar liefst. Precieze cijfers zijn nog niet voorhanden, maar alles wijst erop dat meer studenten mentale problemen ondervinden en dat die problemen groter zijn geworden sinds maart van dit jaar. Bij de HAN is niet anders.

Ik sprak de afgelopen week met studiebegeleiders, met internationaliseringsmedewerkers en bestuurders van een studievereniging. Het is een zorgelijk beeld. 1e-jaarsstudenten begonnen hun studie grotendeels online. De ene na de andere bijeenkomst werd gecanceld en op evenementen of feesten wordt de komende tijd überhaupt niet gerekend. Internationale studenten hebben bovendien nog het nadeel dat ze ver weg zijn van hun familie en vrienden, terwijl hun netwerk hier kleiner is geworden. Met eenzaamheid als gevolg. 

Studenten verdienen een compliment. Het is indrukwekkend hoe goed wordt omgegaan met alle beperkingen in deze bijzonder lastige tijd. Die keren wanneer het niet goed gaat, worden breed uitgemeten in de media. Het lijkt er wel op dat gezocht wordt naar bevestiging van het stereotype beeld dat het studenten alleen gaat om feestvieren.

Ik zie wat anders; ik zie studenten die veel last hebben van de beperkingen. Ik zie hoe studenten alles op alles zetten om er het beste van te maken. Studieverenigingen houden veel contact met hun leden, organiseren online evenementen en waar het kan ook fysieke bijeenkomsten. Ik hoorde voorbeelden van studenten die elkaar in kleine groepjes online ontmoeten om elkaar door lastige studiemomenten te loodsen. Een slb’er vertelde me dat ze een mailtje kreeg van een student. ‘Hoe is ’t met jou?’ vroeg hij aan zijn begeleider.

Studentenwelzijn staat hoog op de agenda bij de HAN. Een flink deel van de kwaliteitsgelden zal worden besteed aan dit doel. Het HAN actieplan studentenwelzijn sluit aan bij het landelijke actieplan. Het gaat hierbij om awareness, om binding en een veilig studieklimaat. Over preventie en vroege signalering, om professionalisering van docenten en studentbegeleiders en om hulpaanbod en psychosociale interventies. Het is ons menens. 

Studentenwelzijn is niet zomaar een beleidsonderwerp. Het is een uitgangspunt, van waaruit we willen werken. Studentenwelzijn betekent niet het oplossen van alle problemen voor elke student of het wegnemen van elke hindernis. Studentenwelzijn hangt samen met de mate waarin we erin slagen een leergemeenschap te zijn. In een leergemeenschap wordt het niet overgelaten aan elke student die zijn eigen boontjes maar moet doppen. In een leergemeenschap voelt iedereen zich verantwoordelijk voor het welzijn van iedereen.

Er zijn al voorbeelden van peer-to-peer hulp, maatjesprojecten en het inzetten van ervaringsdeskundigheid. Dit zijn mooie vormen waarbij studenten elkaar bijstaan. En naast de slb’ers zijn er natuurlijk ook nog duizenden andere docenten en medewerkers die ook een bijdrage kunnen leveren aan het studentenwelzijn. Dat hoeft niet meteen te gaan over iets ingewikkelds. Oprechte interesse, iemand aandacht geven kan al het verschil maken. Die student sloeg met zijn mailtje aan zijn slb’er de spijker op z’n kop: "Hoe is ’t met jou?"

De cijfers die we dagelijks voorgeschoteld krijgen, geven aan dat het nog niet voorbij is. We moeten het dus nog een tijdje volhouden. Dat kunnen we het beste doen door oog te hebben voor elkaar; of je nu student of medewerker bent. Door aan een ander te vragen hoe 't ermee gaat, en of je kunt helpen. En door zelf aan te geven waarmee jij geholpen kunt worden.