Beamer helpt mensen met beperking zelfstandig werken

In de productiehal van Amfors in Amersfoort zitten medewerkers aan hightech werktafels met rijen blauwe bakjes. Op het werkblad verschijnt een projectie: een pijl wijst naar een gat waar een schroef in moet. Er verschijnt ook een plaatje van de juiste schroef. De projectie komt uit een zogenaamde slimme beamer. 

“Bij Amfors werken mensen met uiteenlopende beperkingen. Dat betekent dat het werk voor elke medewerker op een andere manier uitdagend is,” vertelt Ingeborg Koppenol. Zij is programmacoördinator van het Inclusive Fieldlab bij Amfors. Ingeborg: “Daarbij komt dat het werk dat we hier uitvoeren verandert. Waar we vroeger meer van hetzelfde, eentonige, werk hadden, is het werk nu meer divers en maken we nu bijvoorbeeld producten in veel kleinere oplages, met meer variaties: high mix, low volume. Omdat het werk veranderlijk is, zijn we, juist voor deze doelgroepen, op zoek naar een prettige manier om mensen te laten leren.”

Ingeborg: “We werken al veel samen met de HAN en ook voor dit project hebben we ons direct aangemeld. Wij zorgen dat de HAN in een real life situatie onderzoek kan doen en wij profiteren mee van de kennis die wordt opgedaan.” Ook Debbie Tarenskeen, projectleider en senior onderzoeker bij het lectoraat Networked Applications van het HAN Centrum voor IT en Media (CIM) is blij met de samenwerking: “We waren blij verrast dat twee sociale organisaties, waaronder dus Amfors, zich bij ons meldden om mee te doen. Daarnaast werken we hiervoor binnen de HAN samen met de lectoraten Human Capital Innovations en Leren met ICT van de HAN.”

Wat is er bijzonder aan het projecteren van instructies? Waar zit precies de uitdaging van dit project? Debbie: “De uitdaging zit erin of we het adaptief kunnen maken. Of het systeem zich aan kan passen aan de gebruiker. Augmented Reality leent zich daar goed voor.” Ingeborg: “Wij merken in elk geval nu al dat mensen in staat zijn zelfstandiger te werken, dankzij die geprojecteerde instructies. En dat ze daar meer zelfvertrouwen van krijgen. Als daar ook nog een leerervaring bij komt, groeit dat nog meer. Wij zijn een mensontwikkelbedrijf. Voor ons is dat precies waar het om draait.”

Debbie: “Het mooie van ons onderzoek is dat je altijd werkt aan de grenzen van wat kan. Wat is nog programmeerbaar? Wat ook betekent dat je altijd met nieuwe programmeertalen werkt. In dit geval met Unity. We zijn nu dus naarstig op zoek naar afstudeerders die daarmee willen werken.” In het onderzoek zijn al dingen geleerd: Debbie: “Laat niks knipperen bij mensen met epilepsie. Projecteer niet te veel tegelijk. Liever plaatjes dan tekst, dat soort dingen.” vertelt Debbie.

Voor Debbie is het onderzoek een begin van verder onderzoek: “Dit is het begin van een groter onderzoek op dit onderwerp, hopen we. Een opstapje. We willen laten zien dat dit kan.”

“Dit project is een prachtig voorbeeld van smart education, waarin we ons richten op de inzet van nieuwe, slimme technologie om leren op een andere manier mogelijk te maken”, zegt Maarten van Gils, lector Smart Business en programmamanager Smart Region. “Een kant van technologie die niet zo vaak belicht wordt. Het mooie aan dit traject met Augmented Reality is dat het een brug slaat tussen techniek en educatie. Dus: techniek helpt verbinden!”