Een ommetje omkijken
Meike Geurtsen, 2e-jaars student, is een grensverkenner. Ze gaat het avontuur aan én blogt erover. Deze keer over haar drang om productief te zijn. En hoe die het soms wint van het omkijken naar een ander.
"Volledig uitgezoomd zit ik achter mijn bureau. Niet van het videobellen, overigens. Ik staar al een paar minuten naar de florerende gatenplant op mijn bureau. Zo florerend ben ik zelf niet meer bezig. Eerst nog maar even die dossiervoering afmaken? Een rondje wandelen? Of vooruit, toch een kop thee halen? Ik voel me niet bijzonder productief, op dit moment. Met dat in mijn achterhoofd besluit ik een ommetje te maken. Even een frisse neus halen.
Mijn drang productief te zijn, wint het weer van de wijsheid dat een rondje wandelen ook goed voor me is. Dat kan best, maar wél met een leerzame podcast op. Ik doe mijn oortjes in, start de ‘Ommetje’-app en ga aan de wandel.
Al snel verschijnt in de verte een man. Hij is wat ouder en loopt rustig achter zijn rollator. Ik kijk van een afstandje toe hoe hij loopt. De beroepsdeformatie van de fysiotherapeut heeft al vat op me, en ik ben nog niet eens halverwege m’n studie. Het verbaast me dat hij de bebouwde kom uitloopt. De wind is snijdend en de meeste ouderen blijven angstig binnen in deze tijd. Langzaam kom ik dichterbij. Het ziet er aandoenlijk uit, hoe hij het gure weer trotseert en een beetje voorovergebogen loopt.
Eigenlijk ben ik wel benieuwd naar hem. Hoe het met hem gaat. Zou hij eenzaam zijn nu?
Ondertussen doemen groene vlaktes van uitgestrekte weilanden op. Ik sta voor de keuze: naar links, rechtdoor, of toch naar rechts? De rollator, mét meneer, slaat linksaf. Eigenlijk ben ik wel benieuwd naar hem. Hoe het met hem gaat. Zou hij eenzaam zijn nu? Ik wil iets tegen hem zeggen, maar toch ga ik voor de korte route naar rechts. Ik heb nog meer te doen deze middag. Bovendien ben ik een podcast aan het luisteren. Hij komt vast nog wel iemand anders tegen.
Het is een week later en ik luister weer een kwartiertje van diezelfde podcast. Het is een podcast van de lange adem. De gatenplant lijkt mij ondertussen aan te staren. Met weemoed denk ik aan vorige week, nu ik alweer een paar dagen met mezelf opgescheept zit. Waarom besloot ik de andere kant op te gaan? Ik had toch even die meneer gedag kunnen zeggen? En waarom moest ik per se binnen een half uur terug zijn?
Even sta ik mezelf toe te mijmeren over een ommetje in de buitenlucht. Op de fiets, of gewoon met de benenwagen. Stilletjes kijk ik uit het raam. Als die oude man buiten de bebouwde kom met zijn rollator kan komen, dan kan ik hier wel 20 ommetjes op mijn kamer maken. Of 10 keer de trap op en af lopen. En als ik binnenkort weer een ommetje om het huis mag maken, van mezelf? Rechtsaf zou dan linksaf zijn. En de podcast zet ik uit. Dan ga ik een ommetje omkijken, naar de ander."
Lees ook de andere blogs van Meike
