“De omgeving van het kind is zo belangrijk”

Met werken met jongeren, de theorie versterken met kennis uit de praktijk en een nieuwe uitdaging. Dit waren de redenen dat Evelien Brinker vorig jaar zomer de overstap maakte van de hulpverlening naar het onderwijs. “Ik kende de HAN al goed van mijn tijd bij zorgorganisatie Pluryn, waar ik stagiairs van Pedagogiek en Social Work begeleidde. Ik vond dat altijd geweldig. Het waren goede, enthousiaste studenten, maar hun beeldvorming van de praktijk klopte niet altijd met de werkelijkheid. Ze wisten niet hoe pittig bepaalde doelgroepen zijn. Daar kan ik ze nu als docent beter op voorbereiden, zodat ze een weloverwogen keuze voor de stageplek maken.”

Evelien studeerde zelf in 2008 af aan de opleiding Pedagogiek. Ze deed een snuffelstage in het speciaal onderwijs, kwam in het 3e jaar op de jeugdpsychiatrie terecht en in haar afstudeerjaar bij Pluryn op locatie Jan Pieter Heije. “Ik heb hier veel geleerd, wilde graag werken met jongeren met problemen. Ik dacht hierbij vooral aan gedragsproblemen, maar er komt veel meer bij kijken. Het was lastig om vertrouwen te krijgen, omdat ik toen niet veel ouder was dat de jongeren zelf en veel jongeren het vertrouwen in volwassenen kwijt geraakt waren. Dat riep soms weerstand op. Er was veel agressie, het zijn beschadigde jongeren. Ik merkte dat je naast kennis, ook de nodige levenservaring nodig hebt om hiermee om te gaan.” Uiteindelijk lukte het Evelien toch om vertrouwen te krijgen en is ze blijven plakken voor haar eerste baan als groepsopvoeder. Ze begeleidde jongeren met gedragsproblemen in combinatie met een licht verstandelijke beperking.

Daarna vertrok Evelien naar Bureau Jeugdzorg Gelderland, waar ze als jeugdhulpverlener aan de slag ging met multiprobleemgezinnen. Ze analyseerde de problemen binnen het gezin en gaf een advies over passende hulpverlening. “Als het gezin de hulp accepteerden, coördineerde ik deze. Soms kwam de hulpvraag van de ouders, maar meestal via een zorgmelding. Dit was pittig, omdat er meer weerstand was van de ouders. Het is dan extra belangrijk om met ouders samen te werken en naast ouders te gaan staan. Daarom raad ik studenten aan om in de beginjaren veel op te trekken met ervaren collega’s, meelopen, zodat ze goed ingewerkt raken. Daar leer je toch het meeste van.”

“In mijn tijd was er in de opleiding weinig aandacht voor het netwerk en omgeving van het kind of jongere. Ik heb dat in de beginjaren wel gemist. Dat is nu gelukkig anders. We leggen studenten uit hoe belangrijk de band is met de omgeving en vooral de ouders. Dat je samen met de ouders een plan maakt, concrete doelen opstelt. Begripvol benaderen, luisteren en niet veroordelen is daarin essentieel. Vaak hebben de ouders zelf problemen gehad in hun jeugd, niet geleerd hoe ze liefde geven aan of aansluiten bij hun kinderen. Het is belangrijk om ouders dan te ontschuldigen. Ik ga er vanuit dat ze met hun beste vermogen de kinderen opvoeden.” Maar ook voor jongeren die op zichzelf wonen of op een leefgroep, benadrukt Evelien de omgeving. “Het is belangrijk het netwerk op de hoogte te houden en ze de tools te geven om zelf mee aan de slag te gaan. Op een gegeven moment ben jij weg en laat je de cliënt los.”

Tijdens haar tijd bij Bureau Jeugdzorg, miste Evelien het directe contact met jongeren en het zelf behandelen van de problematiek. Ze ging terug naar Pluryn, waar ze als persoonlijk begeleider werkte. “Ik zag steeds vaker jongeren met autisme en wilde me hierin ontwikkelen.” Ze volgde een post-hbo opleiding Autisme Deskundigheid. “Hier had ik zoveel profijt van. Naast in mijn dagelijks werk, gaf ik ook presentaties over autisme aan collega’s en dacht mee over casussen op dit gebied. Het overdragen van kennis vind ik erg leuk, daar wilde ik meer mee doen.”

Dat kon ze bij HAN, terug op haar oude stek. “Het voelde als thuiskomen”, vertelt Evelien. “Er is veel veranderd in het onderwijs. In mijn tijd kreeg je een vak, een tentamen en schreef je af en toe een verslag. Nu is het meer gericht op het aantonen van competenties. Toen ik stagiairs begeleidde, zag ik ook dat het competentiegericht opleiden beter werkt. Ze zijn het hele jaar bezig met hun ontwikkeling, het is niet heel even blokken en dan niets meer. De studenten zijn veel meer met hun leerproces bezig.”

Als docent van de eerstejaars studenten, maakt Evelien de vertaling van de theorie naar de praktijk. “We oefenen bijvoorbeeld gesprekstechnieken. Ook geef ik in het 4e jaar de minor Autisme en ga ik in het 2e jaar aan de slag in het thema Gezinsbegeleiding. Thema’s die mij aan het hart liggen. Ik vind het heel leuk om met de enthousiaste studenten te werken. ik ben nog dagelijks bezig met mijn vak, maar nu met de toekomst van ons prachtige werk.”