"Ik weet nu dat ik dit kan: mezelf ontwikkelen"
Nog even flink bikkelen de komende maanden, maar dan mag Esther Nijmeijer zich Master of Arts noemen. Ze werkte jaren met plezier als leerkracht, maar besloot een sprong in het diepe te wagen. De deeltijd Master Pedagogiek bleek een uitdaging en gaf haar zelfvertrouwen een flinke boost.
Na 2 jaar combineren van studie, werk en een gezin is het einde in zicht voor Esther. Ze zit in de eindfase van de deeltijdmaster. “Ik hoop het deze zomer (2024) af te ronden. Dit is een drukke fase, alles komt nu samen. Dus het is nog even flink bikkelen”, zegt Esther. "Ik kijk terug op een hele leerzame periode.”
Wat trok je aan in deze master?
“Het gedrag van kinderen fascineerde mij en de Master Pedagogiek sloot daar goed bij aan. Na de Pabo werkte ik jarenlang met veel plezier als leerkracht. Ik had meer behoefte aan diepgang. Een vervolgstudie wilde ik al eerder doen, maar leek me moeilijk te combineren met mijn gezinsleven en drukke baan. Er verschoven op de school waar ik werkte intern een aantal zaken, waardoor ik naar een andere school ging. Voor mij het moment om alsnog met een master te starten. Ik besloot in de invalpoule te gaan werken voor meer flexibiliteit en zo kon ik het goed combineren.”
Hoe was het om weer te studeren?
“Ik vond het best spannend om uit mijn comfort zone te stappen. Na zoveel jaren lesgeven ging dat me gemakkelijk af. Het doen van onderzoek was nieuw voor me, dat heeft een belangrijke rol in de master. Ik merkte dat ik echt een andere rol binnen de organisatie heb dan als leerkracht. Het is ook een grote organisatie, een scholenstichting, dan zijn er natuurlijk spanningsvelden. Die kwam ik tijdens mijn onderzoek weleens tegen, erg leerzaam voor mij. Ook moest ik bewegen tussen meerdere functies. Voor mij een uitdaging om te doen en om mezelf te profileren. Hoewel het weleens pittig was om de master met mijn gezinsleven te combineren, vond ik het vooral heel leuk om weer te studeren en te leren.”
Waar gaat je onderzoek over?
“Mijn onderzoek gaat over het thema kansengelijkheid en hoe mijn opdrachtgever daar ‘stichtingbreed’ beleid en acties voor kan inzetten. In eerste instantie wilde ik het allemaal groots en meeslepend aanpakken, maar dat bleek niet de juiste weg. Het moet haalbaar zijn en je moet mensen meekrijgen, dat heb ik wel moeten leren. Ik ben er van overtuigd dat ik beweging bracht in de organisatie en dat vind ik fijn.”
Waren er nog hobbels om te nemen?
“Jazeker. Dat begon al bij het kiezen van een onderzoeksrichting. Ik heb wat opdrachten op het gebied van jeugdzorg gedaan, dit leek me ook interessant voor mijn onderzoek. Uiteindelijk was het beter om toch voor het onderwijs te kiezen, zodat ik mijn bestaande ‘basis’ kon inzetten en daarnaast nieuwe vaardigheden ontwikkelde. Dat was een goede keuze. De complexiteit van organisaties was ook nieuw voor mij, ik stond ook af en toe voor dichte deuren. Daar heb ik veel van geleerd. Mijn plannen schaafde ik daardoor tussentijds bij. Vanuit de master is goede begeleiding en je kuint ook terugvallen op je medestudenten. Iedereen met zijn eigen vooropleiding, daardoor kom je uit je eigen coconnetje. Je leert van elkaars mening en inbreng.”
Kun je deze master aanraden?
“Het is een absolute aanrader, ik heb er veel plezier in gehad. Ik heb met veel stakeholders gesproken en mezelf goed leren kennen. Ook ben ik theoretisch gevoed en is er binnen de master veel aandacht voor het totaalplaatje. Je leert uitzoomen: wie ben ik eigenlijk?”
Doel je daarmee op persoonlijke groei?
“Inderdaad. Voordat ik de master volgde, haalde ik niet zoveel voldoening meer uit het lesgeven. Ik keek wel rond naar andere functies, maar durfde nooit te solliciteren. Met mijn Pabo-diploma op zak voelde ik mij toch altijd ‘juf’. Onzin, weet ik nu, want je kunt veel meer dan alleen lesgeven. Het volgen van de Master Pedagogiek gaf mij meer zelfvertrouwen. Ik weet nu van mezelf dat ik dit kan: een master volgen en mezelf ontwikkelen. En straks heb ik een papiertje dat mij helpt om breder te kijken. Door de master leerde ik bijvoorbeeld om tijd te vragen van mensen en niet alleen maar te geven. De komende maanden sta ik voor de uitdaging om alles op papier te zetten, het moet nu allemaal samenkomen. Ook al is er begeleiding, je moet het zelf laten zien uiteindelijk. Hopelijk heeft mijn masteronderzoek impact binnen de stichting en gaan ze daar verder met werken aan kansengelijkheid. Er is in ieder geval meer bewustwording en ik denk dat ik zaadjes voor de toekomst heb geplant.”
Blijf je lesgeven of heb je nieuwe plannen?
“De nieuwe rol die ik had tijdens mijn master is me goed bevallen. Lesgeven blijft echt mijn passie. Maar als ik naar mijn eigen groei kijk, zie ik het adviseren en ondersteunen op het gebied van kansengelijkheid als een boeiende uitdaging. Toch zie ik nu ook mogelijkheden om mijn horizon te verbreden naar de jeugdzorg of het hoger onderwijs. Met name het bijdragen aan beleidsontwikkeling en het verbinden van wetenschap en praktijk spreken me daarbij aan. Het lijkt me leuk om adviserend bezig te zijn en scholen te begeleiden bij het werken aan kansengelijkheid. Een lerarenopleiding kan ook een plek voor me zijn. Ik wil graag mijn kennis overdragen en mensen meekrijgen richting een goed resultaat.”