“Je weet bij innovatie nooit wat de uitkomst zal zijn”

Inmiddels is Eva druk bezig met de voltijdmaster, haar praktijkopdracht voert ze uit bij de HAN Academie Sport en Bewegen.

“De opleiding biedt de mogelijkheid om op een praktijkplek in alle vrijheid problemen en frustraties van een doelgroep te onderzoeken én daar een innovatie voor te ontwikkelen. Ik schreef me 2 weken voor de startdatum in, met het idee om mijn frustratie te onderzoeken waar ik tijdens de opleiding Sportkunde van de HAN tegenaan liep.” 

“De voltijdmaster duurt 1 jaar en bestaat uit 3 fases. Je bedenkt, onderzoekt en test je nieuwe ideeën. En haalt uit die ideeën uiteindelijk een passende innovatie voor je praktijkplek. Ook schrijf je een business- en implementatieplan, om je innovatie te waarborgen binnen of zelfs buiten je praktijkplek. Ik onderzoek mijn eigen frustratie binnen de bachelor Sportkunde. Door gesprekken met oud-docenten kwam ik erachter dat de HAN zich vanuit het Koersbeeld sterk maakt voor het thema Wereldburgerschap. Dit geldt dus ook voor de Academie Sport en Bewegen. De HAN heeft duidelijk voor ogen dat dit thema binnen een opleiding als Sportkunde geïntegreerd moet zijn, maar de vraag binnen de academie is: hoe doen we dat? Dus die vraag sloot perfect aan bij waar ik als student tegenaan liep.”

“Op woensdag en vrijdag ben ik op Papendal om lessen te volgen. De overige dagen werk ik op de HAN of thuis. Op maandagochtend start ik op met mijn begeleider, om de acties van de komende weken door te nemen. Zo houden we elkaar op de hoogte. Ook spreek ik af met mensen die betrokken zijn bij mijn innovatietraject. Denk aan docenten, studenten, managers en experts op het gebied van wereldburgerschap of onderwijs.”

“Ik denk dat het belangrijk is dat je open staat voor opties die op je pad komen. Je weet bij innovatie nooit wat de uitkomst zal zijn. Dat maakt het proces leuk, maar soms ook stressvol. Ik vond dit heel moeilijk, want ik ben erg oplossingsgericht. Een goede eigenschap, maar ik leerde dat je vaker de ‘waarom’-vraag mag stellen, om zo het probleem te onderzoeken. Hierdoor lost je innovatie uiteindelijk het échte probleem op.” 

“Dat sluit mooi aan op mijn bachelor. Het tempo ligt echt veel hoger, waardoor het soms flink aanpoten is. Je wordt op je eigen niveau uitgedaagd om uit je comfortzone te stappen. Het is interessant dat iedere medestudent een andere praktijkplek heeft. Zo brengt iedereen andere kennis en ervaring in: blessurepreventie, talentherkenning, werken met mensen met een beperking/NAH of duurzaamheid, bijvoorbeeld. Je leert ook naar een brede context te kijken. Misschien is er al ergens een oplossing bedacht, die ook passend is in een sport- en beweegcontext.” 

“Vooral om te verbinden met mensen en initiatieven, die aansluiten bij mijn innovatieproject. Ik dacht in het begin weleens dat mensen niet op mij zaten te wachten. Terwijl mensen vaak enthousiast zijn, wanneer je samen aan een hoger doel werkt. Nu ik de master volg denk ik meer na over waarom dingen zijn zoals ze zijn. Als je puur vanuit je eigen gevoel een oplossing bedenkt, is de kans groot dat je innovatie mislukt. Het is van cruciaal belang om met je doelgroep en stakeholders in gesprek te gaan en te blijven, om zo een geslaagde innovatie neer te zetten.”

“Je leert omgaan met belangen van verschillende stakeholders en leert hoe je samen een passende oplossing bedenkt. Ook leer je omgaan met weerstand, niet iedereen zit te wachten op verandering of op jouw innovatie. Deze vaardigheden vind ik waardevol om mee te nemen naar de praktijk.”

“Het lijkt me leuk om werkzaam te zijn in de maatschappelijke tak van de sportsector. In welke vorm, onderzoekend en/of uitvoerend, dat weet ik nog niet. Ik sta open voor alle mogelijkheden.”