“Ik kan het aan, het zit in me en ik haal het eruit!”

"Op de afdeling is het mijn taak het verpleegkundig zorgproces te bewaken. Ik houd me onder andere bezig met de toepassing van de wet Zorg en Dwang. Tijdens mijn werk kreeg ik steeds meer het gevoel dat ik bleef hangen, dat ik steeds maar dezelfde taken uitvoerde. Ik wist dat ik meer kon, maar andere kwaliteiten die ik had kwamen niet aan bod. Ik had echt behoefte aan meer uitdaging. De post-hbo-opleiding Gerontologie en Geriatrie kende ik al omdat meerdere van mijn collega’s die hebben gevolgd. Toen ik zelf die kans kreeg, heb ik die meteen gegrepen. Ik heb nu een leeftijd waarop ik mezelf nog kan ontwikkelen."

"De opleiding heeft me gestimuleerd om verder te kijken dan alleen de basiszorg die we verlenen. Hoe kunnen we de kwaliteit van ons werk verbeteren? Tijdens de opleiding mochten we zelf een complexe casus uitwerken. Mijn casus betrof een meneer die vaak voor onrust zorgde door hard te gaan roepen. Hij kreeg daarvoor ook medicatie. Uiteindelijk bleek dat een diep gevoel van eenzaamheid de aanleiding was voor zijn onrust. Dat is een probleem dat tot nu toe te weinig wordt gesignaleerd. En als het een keer wel wordt genoteerd, gebeurt er door de werkdruk vaak niets met zo’n melding.  
Inmiddels zijn we ons veel bewuster van dit probleem. We maken meer gebruik van de input die familieleden van de cliënt kunnen geven. En we hebben nu een systematiek om te zorgen dat meldingen worden opgepakt. De bewuste meneer krijgt nu van het personeel aandacht op het moment dat hij het nodig heeft. Deze aanpak werkt zo goed dat we konden stoppen met de onrustmedicatie. Dat is een heel mooi resultaat en zo’n succes maakt dat ik veel gemotiveerder mijn werk doe." 

"Een van de nieuwe vaardigheden die ik tijdens de opleiding heb geleerd, is het leiden van gesprekken. Op mijn werk werd dat altijd gedaan door de unit-coördinator. Collega’s zeiden me: jij kunt dat ook best zelf. Eerst had ik daar het vertrouwen niet voor, maar nu wel. Ik weet hoe ik moet doorvragen en dat het belangrijk is om regelmatig samen te vatten wat er al besproken is. Per week ben ik 8 tot 10 uur bezig met mijn opleiding. Soms lig ik ’s nachts wakker, dan heb ik een nieuw idee en ga ik dat meteen op mijn telefoon uitwerken. Het kost in de thuissituatie best wat energie. Mijn kinderen zijn net volwassen, dus die redden zich wel. Wat soms even niet lukt zijn hobby’s en sport, daar besteed ik normaliter ook veel tijd aan. Daar moet ik nu even keuzes in maken. Nog 2 lessen en dan ben ik klaar, dat zal thuis minder druk geven. Al weet ik nu al dat ik het contact met de docenten en mijn studiegenoten ga missen."

"Het contact dat ik heb met andere disciplines binnen mijn werkveld is nu veel groter. Dat komt door de bredere basis die ik nu heb. Voorheen kon ik alleen putten uit mijn eigen ervaringen. Nu gebruik ik ook wetenschappelijke literatuur en dan ga je een gesprek over het werk heel anders in. Ik spreek mensen die ik anders nooit tegenkwam, zoals de casemanager dementie. Het is interessant te horen hoe zij tegen een bepaald probleem aankijkt. Daarnaast heb ik nu ook contacten met beleidsmedewerkers. Dat is echt een verrijking van mijn werk!"