"De master voelde als een warm bad"

De 33-jarige Gwendolyn Verburg werkt bij het Huis van Compassie in Nijmegen, een vrijwilligersorganisatie met meer dan 200 vrijwilligers. Daarvoor werkte ze een tiental jaar voor verschillende bedrijven, onder andere in Spanje. De master Circulaire Economie zette haar op een nieuw spoor.
Waarom koos je voor deze master?
"Ik werkte voor een telecomprovider. Een groot deel van de medewerkers van de klantenservice had een migratieachtergrond. De meesten hadden bijna geen opleiding genoten. Ik merkte dat de mails die zij naar klanten stuurden vaak veel fouten bevatten. Daarom heb ik een mooie taaltraining voor hen opgezet. Helaas kon de training niet bij het bedrijf worden uitgevoerd, maar ik merkte wel dat ik dit soort projecten, met meer een maatschappelijke invalshoek, erg interessant vond.
Toen zag ik informatie over de master Circulaire Economie. Verandermanagement en duurzaamheid was mij al met de paplepel ingegeven. Ik wilde me er meteen helemaal op storten en besloot daarom te gaan voor de fulltime variant. Daar heb ik nooit spijt van gehad. Ik voelde me op de HAN als een vis in het water. Het belangrijkste dat ik hier heb geleerd, is systemisch denken. Oog krijgen voor de fouten in het systeem die op de lange termijn tot grote problemen leiden. Weten hoe je een organisatie of bedrijf in balans houdt."

Wat kun je met de master bij je dagelijkse werk?
"Dat is wel grappig, ik heb deze baan direct aan de master te danken. Ik kende het Huis van Compassie niet, maar zat te werken op een flexplek iets verderop in hetzelfde pand. Daar was ik bezig met een vlog over voedselverspilling. We gooien maar liefst 30% van ons voedsel weg. Dat is toch absurd! Hier wilde ik me voor inzetten. Ik vertelde erover tijdens de lunch en de baas verwees me toen naar een project, de Voedselhub, dat ze bij de buren net aan het opzetten waren. Ik heb meegedaan aan een brainstorm met stakeholders van de gemeente Nijmegen en sociale organisaties en vervolgens een bedrijfsplan gemaakt. En toen mocht ik meteen blijven.
We halen nu overgebleven voedsel op bij boerderijen en supermarkten, zo’n 500 kilo per week. Dat wordt verdeeld over 15 sociale initiatieven waar vrijwilligers samen eten koken. Zo’n 2.000 mensen kunnen daarvan eten. In het begin ging ik nog zelf op de fiets die boeren langs, maar inmiddels hebben we daar een vrijwilliger voor. Andere vrijwilligers verzorgen de contacten met de sociale initiatieven en weer anderen werken in de hub zelf. Mijn functie is nu echt die van coördinator. Ik houd ervan nieuwe dingen op te zetten en dat deed ik in het begin ook. Ondertussen heb ik 13 stagiaires en zo’n 50 vrijwilligers onder me. Daarmee zit ik wel aan mijn taks."
Ik zit nu op een plek waar ik vanuit vertrouwen in alle vrijheid kan werken. Ik heb het nodig om nieuwe dingen op te zetten, en hier kan ik gekke dingen uitproberen.
Wat vond je van het niveau van de master?
"Echt fantastisch! Ik kom regelmatig op symposia en dan denk ik: dit heb ik tijdens een gastles al eerder gehoord. Daar heb je echt geen heel symposium voor nodig. Het heeft echt niveau: dat wat ik als student voor mijn vlog had uitgezocht, kon zo in het bedrijfsplan. En het heeft me contacten voor het leven opgeleverd. Een oud-stagebegeleider is een vriend geworden met wie ik nu gastcolleges geef. De masteropleiding voelde echt als een warm bad waar je met gelijkgestemden hele leuke discussies hebt."
Wat zijn je toekomstplannen?
"We kijken nu bij het Huis van Compassie hoe we een sociale onderneming kunnen worden. Dat wil zeggen dat we ook projecten opzetten waar geld mee verdiend kan worden. Samen met een restaurant werken we bijvoorbeeld aan een no waste diner. Vanwege mijn achtergrond in het bedrijfsleven zien ze me hier als ‘die met een economische blik’. Ik vind het ook niet verkeerd een tegenprestatie te verwachten. Als er geen geld voor betaald wordt, wordt het ook minder op waarde geschat.
De mensen die hier komen, zijn aan het overleven. Een auto kunnen ze niet betalen en subsidies voor elektrische auto’s komen dus ook nooit bij hen terecht. Mensen met een kleine portemonnee zijn wel het grootste slachtoffer van klimaatverandering, bijvoorbeeld doordat groenten en fruit duurder worden. Mensen denken bij klimaatverandering aan het belang de planeet te redden, maar we doen het vooral voor de mensheid zelf. Er wordt nu te veel gekeken naar de technische kant: er moeten zonnepanelen komen. Tot echte veranderingen kom je alleen als ook de psychologie erbij wordt betrokken. Ik wil helpen om mensen die nu alleen in de overlevingsstand staan, te verleiden duurzamer te leven."
Wat heeft de master voor jou persoonlijk veranderd?
"Het heeft me deze mooie baan gebracht en dat is een hele verandering. Ik zit nu op een plek waar ik vanuit vertrouwen in alle vrijheid kan werken. Ik heb het nodig om nieuwe dingen op te zetten, en hier kan ik gekke dingen uitproberen. Bij die telecomprovider werd extra inzet niet in dank afgenomen, hier wordt het gestimuleerd. En ik kan iets doen waarbij ik de wereld beter maak."
Master Circulaire Economie
De economie waarin het gaat om winstmaximalisatie is voorbij. Als mens moeten we anders leren werken en produceren, met oog voor onszelf en het milieu. Maar hoe doen we dat? Met de voltijdmaster Circulaire Economie leer je succesvol organisaties helpen om duurzamer te ondernemen.
