De Voedselbank is minder ver van je bed dan je denkt

Soms zitten ook aan zware tijden een gouden randje. De lockdown was voor iedereen moeilijk, ook voor Magda Lichtenberg. Hobby’s als sport en uitgaan vielen weg. Plotseling bleef een zee van tijd over. Een collega die als vrijwilliger werkte bij de Voedselbank in Nijmegen kwam handjes tekort. Had Magda geen interesse? Wat begon als een probeersel onder het mom van ‘Waarom niet?' bleek een openbaring. Inmiddels werkt ze er al anderhalf jaar met veel plezier.

Iedere 2 weken staat Magda bij het uitgiftepunt van de Voedselbank. “Vanuit een kerk delen we op vrijdagochtend kratjes uit met voedselpakketten. Ik ervaar het als een warm bad. Je komt in contact met een heel kleurrijke dwarsdoorsnede van de Nijmeegse bevolking. Juist dat maakt het werk bij de Voedselbank zo mooi: je komt hele andere mensen tegen dan in je vertrouwde cirkeltje. Dat vind ik heel waardevol.”

Maakt het niet somber, om al die mensen diep in de ellende te zien zitten? “Nee”, zegt Magda resoluut. “Als vrijwilliger krijg je namelijk ontzettend veel waardering. Ben je een paar weken afwezig geweest, dan word je daarna getrakteerd op een blij gezicht. Hee, je bent er weer! Wij geven tijd en aandacht aan die groep, en dat krijgen we terug. Is er bijvoorbeeld een religieus feest, dan komen ze vaak aanzetten met zelfgemaakte baklava. Ondanks dat ze weinig hebben, willen ze dat dan toch met ons delen.”

Het werk heeft Magda een positiever mensbeeld gegeven. “Ik zie al gauw het mooie in mensen, hoor. Dit werk heeft dat wel bestendigd. Zeker als ik zie hoeveel onderlinge verbondenheid er bij de mensen is. Cliënten doen onderling ook veel voor elkaar. Is er iemand ziek? Dan komt een ander het pakket halen en levert dat thuis af. En het klinkt misschien gek, maar het mooiste is het natuurlijk als ze helemaal niet meer terugkomen. Dat betekent dat het beter met ze gaat en onze hulp niet meer nodig hebben.”

Dat laatste punt wil Magda nog even onderstrepen. “Er wordt vaak gedacht dat mensen het wel makkelijk vinden om elke week gratis eten te komen halen. De Voedselbank is alleen voor niemand een eindstation. Het is een tijdelijke handreiking. De mensen díe komen, hebben het echt nodig. In die zin zou ik iedereen met een vooroordeel willen aanraden eens een middag mee te draaien. Het geeft je een bredere kijk op de wereld, en je gaat minder gauw af op hoe iemand eruit ziet. Nogmaals: de Voedselbank zou zomaar voor iedereen een keer nodig kunnen zijn.”

Persoonlijke ervaring met armoede heeft Magda nooit gehad. “Ik ben niet opgegroeid in armoede, maar ook niet in rijkdom. Gewoon, niets bijzonders. Tegenwoordig hebben zowel ik als de mensen in mijn omgeving het hartstikke goed. Ik vind het niet meer dan normaal dat je die rijkdom deelt. Je leeft niet voor jezelf alleen. Op het moment dat je iets kán delen: doe daar dan ook moeite voor. Of je nou energie, kennis of geld over hebt: je kunt dat op allerlei manieren terug laten vloeien in de maatschappij. Door die kleine dingen maken we de wereld een beetje mooier voor iedereen.”

Meer aandacht voor armoede is heel belangrijk! Tijdens de Week tegen Armoede is er ruimte voor bewustwording, kennisdeling én actie.