LIO-huis: tijdelijk thuis vlakbij opleidingsschool

Het LIO-huis is natuurlijk niet alleen maar service-van-de-zaak, vertelt Elles Loor, projectmedewerker bij IN*oost. “Hoe meer LIO’ers we naar onze scholen en regio trekken, hoe groter de kans dat ze er na hun diplomering willen werken. Gelukkig horen we van de instituutsopleiders van de HAN en de Radboud Docenten Academie (RDA) dat de studenten onze laagdrempeligheid, begeleiding en ruimte om te leren waarderen; dat ze het ‘naoberschap’ op onze scholen (en in de regio) voelen. Dat vergroot de kans dat ze blijven.” 

Sophia woonde met één van die zeer welkome blijvers in het LIO-huis. En het klikte goed met hem, net als met de andere twee huisgenoten. Sophia: “Ik hechtte me snel aan alle drie. We zaten regelmatig met z’n allen te chillen in de woonkamer. Dan vertelden we elkaar ook over onze succesjes en struikelpartijtjes. Of bespraken opdrachten met elkaar: hoe doe jij dat? Automatisch leer je dan veel over het reilen en zeilen op heel verschillende vo-scholen. Ik had veel lol in het LIO-huis, maar heb er zeker ook veel geleerd!” 

Het LIO-huis is dan ook al jaren een van de ‘paradepaardjes’ van IN*oost, vertelt Elles: “We hebben deze oplossing samen met de HAN en de RDA bedacht, onder de paraplu van Samen Opleiden. Beide opleidingsinstituten zijn gebaat bij voldoende goede stageplekken: die bieden wij. IN*oost is gebaat bij leergierige studenten, die nieuwe kennis naar binnen brengen: die hebben de HAN en RDA. Het LIO-huis in Doetinchem brengt alles net wat makkelijker bij elkaar: ook studenten die hun LIO in bijvoorbeeld Winterswijk of Dinxperlo doen, reizen in drie kwartier van deur tot deur.” 

Sophia woonde doordeweeks in Doetinchem en in het weekend op haar kamer in Nijmegen. Financieel kon die combi ook prima, vertelt ze: “Voor het LIO-huis betaal je maar € 75,- per maand, als onkostenvergoeding. Die wordt verrekend met je stagevergoeding, dus daar heb je verder geen omkijken naar. Alles was ook zó voor elkaar: ik hoefde eigenlijk alleen te zeggen ‘ja, ik wil’. Daarna regelde IN*oost de rest.” 

Maar de verhuizing dan? Het is nogal wat om je hele hebben en houden voor een schooljaar naar Doetinchem te brengen. Maar dat hoeft gelukkig niet, vertelt Sophia: “Het LIO-huis is volledig ingericht, dus je hoeft eigenlijk alleen je kleren mee te nemen. Op je eigen kamer staat al een bed, bureau en kast. Voor mij was dat genoeg; anderen namen wel eigen spullen mee.” 

Ieder jaar bespreken IN*oost, HAN en RDA of ze het LIO-huis ‘in bedrijf’ houden. Het antwoord is al jaren: zeker doen we dat! Elles: “Meestal zijn alle vier de plekken gevuld, dus de behoefte is er nog steeds.” In hetzelfde overleg wordt bekeken of er nog iets aangepast moet worden. “Sinds dit schooljaar nemen we - als er meer aanmeldingen zijn dan plekken - de reistijd mee in de toewijzing. Een student als Sophia krijgt dan dus voorrang op een Achterhoekse student die graag op kamers wil, maar geen lange reistijd heeft. Voorheen zeiden we: Wie het eerst komt, die het eerst maalt.”

 IN*oost werkt ook op andere gebieden nauw samen met de HAN en/of RDA. Ook weer onder de paraplu van Samen Opleiden, waaruit ook het LIO-huis ontstond. Elles: “Workshops rondom didactiek en onderwijsinnovatie, een basis- en verdiepingscursus werkplekbegeleiding, een vakdidactische werkplaats, noem maar op. Met ons curriculum zorgen we samen dat de studenten goed gevoed worden met wat nodig is om uiteindelijk een startbekwame docent te worden. Omdat we dat als gelijkwaardige partners doen - van propedeuse tot diplomering, voor én met de studenten - sluiten de opleidingstheorie en de stagepraktijk kreukelvrij op elkaar aan. Dát is samen opleiden!”