“Het schept een band als iemand iets uitlegt”

Mart Messink studeerde 3 jaar geleden af aan de Lerarenopleiding Duits. Direct na z’n afstuderen solliciteerde hij op de vacature als docent Duits op de Aeres vmbo Velp. “Het was niet altijd makkelijk, maar dankzij de sfeer hier op school is goed gekomen.”

Mart kon het hele jaar terecht bij zijn college-begeleider. “Het eerste jaar kwam ze af en toe eens meekijken in de klas. Niet om te beoordelen, maar puur om tips te geven en me verder te helpen. Daar heb ik veel aan gehad. Ook had ik regelmatig overleg met mijn collega Duits. Ondanks dat word je redelijk voor de leeuwen gegooid. Het is net als je rijbewijs halen: je leert daarna pas autorijden. Dat is met lesgeven niet anders. Dat leer je pas als je helemaal alleen zonder begeleider voor de klas staat.” 

“Ik wist van tevoren dat ik voor hete vuren zou komen te staan, maar ik kreeg met meer dingen te maken dan ik dacht.” Het lastigste vond hij orde houden in de groep. "Tijdens stages zit er iemand achter in de klas mee te kijken en dat is toch écht anders.”  

Marts collega’s beseften heel goed dat hij beginnend docent was. “Het voelt goed als je weet dat jouw vraag ondanks de drukte nooit te veel is. Collega weten ook als geen ander dat het soms gewoon mis gaat.” Mart schetst: “Je kunt bijvoorbeeld niet verwachten dat een vmbo-klas die vóór mijn les een toets heeft gehad volle bak concentratie toont in mijn les. Je leert al snel accepteren dat sommige lessen in de soep lopen. Die ruimte kreeg ik van collega’s.” 

Mart heeft na 3 jaar geen behoefte meer aan begeleiding achter in de klas. “Het gaat nu om meters maken: uren maken en ervaring op doen. Fijn dat ik aan de koffietafel collega’s altijd kan bevragen hoe ze met bepaalde zaken omgaan. De sfeer op een school is heel belangrijk als beginnend docent."

Mart besluit: “Ondanks dat het soms niet makkelijk was, heb ook nooit aan mijn keuze getwijfeld. De gouden tip die ik ooit kreeg tijdens mijn studie, en die ik diep in mijn zak stak: ‘Begin niet fulltime’. Ik ben blij dat ik met 3 dagen begonnen ben zodat ik tussentijds tot rust kon komen. Ik werk nog steeds niet fulltime. Een rustige opbouw is van groot belang om niet te verzuipen.”  

Loïc denkt terug: “Het was best vreemd om collega te worden van mijn oud-docenten, maar het went ook weer snel. Ik geef vakken als ‘sportvaardigheden’, ‘didactiek’ en ‘ontwikkeling van adolescent’. Verder ben ik samen met een docent Pabo de studiecoach van een groep eerstejaars. Dat is heel leuk en leerzaam om samen te doen.” 

Loïc heeft het erg naar zijn zin bij de opleiding Pabo-ALO, maar hij werkt nog maar tot half december bij de HAN. In verband met stages en open dagen, heeft hij al 3x een contract gehad en plaats voor een vaste docent is er helaas niet bij de HAN. “Ik zou graag vakleraar gym worden op een vo-school in Nijmegen. Eventueel zou ik daar graag biologie bij geven. Ik zie het wel. Voorlopig zit ik nog prima.”