Ellie Lust: "Als je uitstraalt dat iedereen welkom is, ontstaat er een gelijkheidsprincipe"
Op dinsdag 6 februari was televisiepresentator, programmamaker en spreker Ellie Lust te gast bij de HAN Educatie Collegetour. Als voormalig politieagente en onderdeel van de lhbtqia+-gemeenschap, deelde zij haar visie op discipline en inclusie in de klas en gaf ze adviezen aan leraren (in opleiding).
In anderhalf uur wist Ellie de aanwezigen in de zaal, bestaande uit studenten, docenten, medewerkers en mensen uit het werkveld, te boeien met haar ervaringen bij de politie, in de topsport en als onderdeel van de lhbtqia+-gemeenschap. Zoals altijd werd ook dit keer het interview afgenomen door een student van de Academie Educatie. Claudette Adriaensen, student Leraar Engels, kreeg dit keer de eer.
Tip voor leraren (in opleiding)
Traditiegetrouw opent Claudette het gesprek met de vraag: “Hoe was jij als student?”. “Ik was een lastig opvoedbaar kind”, vertelt Ellie. “Ik ben wel van de discipline, maar ben nooit een gedisciplineerde student geweest. Ik ben een paar keer blijven zitten op de middelbare school. Ik was alles behalve bezig met school, totdat ik naar de mavo moest. Ik haalde alleen goede cijfers voor geschiedenis door meneer Het Hoen. Die vertelde de geschiedenis als een spannend verhaal. Toen ik weer terug mocht naar de havo zei mijn gymjuf dat ze nog nooit iemand in zo’n korte tijd zó positief had zien veranderen en dat zal ik nooit vergeten. Dat is dan ook een tip voor jullie als leraren: benoem positief gedrag!”
Een tip voor alle leraren: benoem positief gedrag!
Alles wat (niet) mag
Dat Ellie van goede verhalen houdt, blijkt uit dat ze zelf ook meerdere boeken heeft geschreven. Recentelijk bracht ze samen met filosoof Stine Jensen (ook eerder te gast bij de Educatie Collegetour) het kinderboek 'Alles wat (niet) mag' uit. Maar waarom een kinderboek? Ellie: “Het boek koos mij. Ik ben meer een spreker dan een schrijver. Stine kwam met het idee om samen een boek te maken voor de leeftijdscategorie 9 tot 13 jaar, over wat wel en niet mag. Dit is een leeftijd waarin je je morele kompas ontwikkelt. Samen hebben we een mooi verhaal op papier gezet met voorbeelden uit de praktijk.”
Het grappige is, dat het boek al is verkocht aan China, Zuid-Korea en Duitsland. Het thema diversiteit komt ook in het boek voor en ik ben heel benieuwd hoe ze dat in China gaan vertalen.
Van jongs af aan al interesse in de politie
Vanuit de zaal kwam er een vraag van een 4e-jaars studente Social Work: “Je had vanaf je 8e jaar de droom om bij de politie te werken, maar daar werk je nu niet meer. Hoe is dat?” Ellie: “Het blauwe bloed heb ik nog en mensen zien mij ook nog steeds als politieagent. Als tiener was mijn favoriete tv-programma ‘Opsporing Verzocht’. Dan hoopte ik dat er iets in mijn woonplaats Oostzaan was gebeurd, en dat ik dan de gouden tip had om het misdrijf op te lossen. Als kind werd ik ook gepest, als roodharige met sproeten. Ik heb daardoor een hekel aan onrecht, want ik weet hoe het voelt om buitengesloten te worden. Ik weet wel dat dit heeft bijgedragen aan wie ik ben geworden.”
Opdracht aan toekomstige leraren
Maar zijn er ook overeenkomsten tussen het politievak en het docentschap? “Als je voor de klas staat, heb je een voorbeeldfunctie, net als politiemensen”, vertelt Ellie. “Dit houdt niet op bij de uren die je voor de klas staat. Jij hebt altijd een voorbeeldfunctie en die bepaalt de norm. Op het moment dat je je goed gedraagt en verkeerd gedrag bespreekbaar maakt, dan wordt dat de norm. Ook is het belangrijk dat kinderen niet alles klakkeloos overnemen van wat ze horen en zien. Ze moeten zelf op onderzoek uitgaan en informatie halen uit verschillende bronnen.”
Als vrouw in een mannenwereld (en andersom)
Ellie werkte als vrouw bij de motorpolitie met vooral mannen. Claudette merkt op dat in het onderwijs het tegenovergestelde speelt, aangezien hier vooral vrouwen werken. Hoe kun je nou het beste met zo’n situatie omgaan? Ellie: “Deze ongelijkheid hoeft niet erg te zijn, als de dominante groep zich maar niet dominant gedraagt. Het is belangrijk om inclusief te zijn als organisatie en mensen welkom te laten voelen. Dan willen mensen vanzelf bij jouw organisatie horen.”
Een mannelijke pabo-student gaat op dit verhaal in. Hij loopt nu stage als kleutermeester, maar merkt dat overal alleen gesproken wordt van een juf. Alle kinderen (leeftijdscategorie 4, 5, 6 jaar) noemen hem bijvoorbeeld ook ‘juf’. “Daarbij speelt wel mee dat veel kinderen Nederlands als tweede taal hebben, maar het is soms wel lastig”, vertelt hij. “Ik voel me soms ook beoordeeld door ouders. De relatie tussen mannen en jonge kinderen staat namelijk in een slecht daglicht. Als er bij een kind een ongelukje gebeurd is, dan laat ik een andere juf het kind verschonen.” Ellie reageert: “Dat lijkt me een heel onveilig gevoel. Dat je een 4 ogen-principe nodig vindt. Ik denk dat goede communicatie vooral heel belangrijk is.”
Diversiteit in de klas
Claudette vraagt vervolgens hoe we diversiteit bespreekbaar kunnen maken in de klas. Ellie vertelt dat het belangrijk is dat kinderen leren dat ze goed zijn zoals ze zijn: “Juist de diversiteit maakt het zo leuk. Je moet kinderen verantwoordelijk maken om het op te nemen voor klasgenoten die worden buitengesloten. Jij grijpt als docent in als het niet goed gaat en bent de vertrouwenspersoon. Het is niet erg als kinderen gecorrigeerd worden. Als je maar uitlegt waarom.”
Het is belangrijk dat kinderen voelen dat ze goed zijn zoals ze zijn.
Roze in Blauw
Om verder door te gaan op het onderwerp diversiteit en inclusie, vraagt Claudette naar de oprichting van Roze in Blauw (RiB)*. Ellie: “Eind jaren 90 kwamen een hoop ‘gays’ naar Amsterdam. Mensen waren toen bang voor de politie. Daarom werd de leus bedacht: Proud to be your friend. Tijdens de Gay Pride hoorden we eigenlijk pas dat er veel incidenten waren waarvoor mensen niet naar de politie kwamen. De drempel was te hoog. Deze hebben we verlaagd door zelf heel zichtbaar te worden. Ik heb zoveel slachtoffers gesproken die zeiden: ‘Als jullie er niet waren geweest, had ik dit nooit gemeld’.”
Ook geeft Ellie nog een tip: “Als je ooit iets wil wat niet mag, noem het een pilot! Zo hebben we ook de veiligheidsvesten bij de politie met RiB erop mogen testen bij 2 politiekorpsen. Als jij begint, dan volgen anderen vanzelf. Ook kreeg ik vaak te horen: ‘Dat kan niet’. Maar als iemand nog niet weet dat het niet kan, dan doe je het gewoon. Je moet altijd zelf na blijven denken.”
Als je ooit iets wil wat niet mag, noem het een pilot!
Gouden tip
Ook deze keer werd de Educatie Collegetour afgesloten met een gouden tip. Ellie schreef op: “Jij bent het voorbeeld. Altijd. En… je bent goed zoals je bent.”
Over de Educatie Collegetour
Deze serie HAN Educatie Collegetours wordt georganiseerd door de studieverenigingen SV Fabulinus, SV Meesterlijk, Lingua Franca en Pontifex in samenwerking met de HAN Academie Educatie. Meer weten? Kijk op www.han.nl/educatiecollegetour.
Terugkijken?
Dat een Educatie Collegetour inspirerende gesprekken oplevert over onderwijs, de rol van de leraar en de ontwikkeling van de jeugd, bewijzen de edities met bijvoorbeeld, Ahmed Marcouch, Guido Weijers, of Peter Heerschop en Merel van Vroonhoven.
Bekijk de video’s om een impressie te krijgen of ga lekker achterover zitten om de podcasts te beluisteren op Spotify of Soundcloud
*Roze in Blauw (RiB) is een netwerk binnen de Nederlandse nationale politie dat zich speciaal bezighoudt met de bestrijding van antihomoseksueel geweld en de ondersteuning van slachtoffers daarvan.