Dacht ik eerst dat wel wat voor elkaar kreeg, maar toch kwam een project niet van de grond.  Waarom lukt het me dan niet? Na deze master lukt dat wel. Ik heb geleerd hoe je mensen erbij betrekt. Dat je niet zegt dat gaan we doen, maar dat je samen tot iets komt. Dat heeft heel erg geholpen. En dat je iets procesmatig opbouwt. Je gooit niet zomaar iets in de groep, maar bereid mensen voor. Vraagt hun expertise en neemt hen mee. Dat klinkt heel simpel, maar is vaak toch niet zo. Dat was ook nieuw binnen onze setting.  
 
Revalidanten hadden aangegeven dat ze niet zo tevreden waren over de inspraak die ze in hun eigen dossier hadden. Daarom heb ik een project opgezet om de eigen regie van mensen te bevorderen. Dat hebben we gedaan door: 

• Contact met en over de planning van de revalidatie te verbeteren.  
• Naasten van de revalidant beter te betrekken 
  Iedereen een eerste verantwoordelijke therapeut toe te kennen. Zo heb je 1 contactpersoon waar je al je vragen en zorgen kunt delen. Diegene vraagt ook altijd naar de input van de revalidant.  
• Een persoonlijk behandelplan, waarin alle informatie op papier wordt meegegeven om thuis na te lezen. Iedereen is er na de pilot mee aan de slag gegaan en alle problemen zijn al een stuk minder groot.  

Nu heb ik een andere baan als wijkcoördinator. Ik ga aan de slag om de 1e lijnszorg binnen Amersfoort proberen nader tot elkaar te brengen en projecten op te zetten. Dat is me gelukt door mijn masterdiploma.