Centrum voor Arbeidsmarktinnovatie

Het Centrum voor Arbeidsmarktinnovatie is ontwikkeld om te kijken naar creatieve oplossingen voor maatschappelijke ontwikkelingen. Denk aan aansluitingsproblemen tussen menselijk kapitaal en arbeid. Instituten en verenigingen trekken samen op in het vormgeven van bijvoorbeeld bijscholing en adviezen.  

Het Centrum voor Arbeidsmarktinnovatie richt zich op het (boven)regionaal en praktijkgericht maken van het thema duurzame inzetbaarheid en mogelijke mismatches op de arbeidsmarkt. Dit in samenwerking met het Lectoraat Human Resource Management van de HAN.

Hoe kunnen human resource praktijken (instrumenten) bijdragen aan een efficiënte organisatie van bedrijfsprocessen en uiteindelijk aan de realisatie van de doelen van een organisatie? En een betere match realiseren tussen de talenten en competenties van werkenden enerzijds en de kansen op arbeidsmarkt anderzijds?

Dit vraagt om een groot adaptief vermogen ofwel veerkracht van zowel organisaties als werknemers.

Ons lectoraat bij dit centrum betrokken als partner. Wij brengen deskundigheid in over het thema arbeidsmarkt en duurzame inzetbaarheid van (kwetsbare) werkenden. Ons lectoraat en onze kenniskring ondersteunde het expertisecentrum GAM met onderzoek en advies. En gaf les in de leergang arbeidsmarkt innovator. Verder werkte het lectoraat actief aan het vormgeven van nieuw onderzoek via experimenten onder deelnemende organisaties en aanvullend onderzoek uitgevoerd door Universiteit Tilburg (Ruud Muffels). 

De inhoud van deze studies en eigen onderzoek binnen het lectoraat HRM werd vertaald naar themabijeenkomsten met minimaal 30 deelnemers. Met als onderwerp: Waarden en instrumenten: hoe dragen ze effectief bij aan duurzame inzetbaarheid?

Naar aanleiding van de onderzoekbijeenkomsten met de Universiteit Tilburg werkten we het volgende model verder uit. Om meer in talenten van kansgroepen, werkenden en kansberoepen te zoeken. De noodzaak is er om een betere focus op de matching van personeel en arbeid en mogelijke interventies te krijgen. Om zo het personeel en werk beter op elkaar te laten aansluiten. 

Cijfers van CBS (2020) geven weer dat vooral 45-plussers langdurig werkloos zijn en gedurende langere tijd een werkloosheid- of bijstandsuitkering ontvangen. Nederlanders in de leeftijd van 55 jaar en ouder ervaren meer problemen om van werkloosheid terug te komen in betaald werk. Verder blijkt dat de deelname van Nederlandse ouderen aan arbeid in de leeftijd tussen 55 en 64 jaar gestegen is in de periode 2010-2014. Maar in vergelijking tot landen als IJsland kan dit verder verbeterd kan worden.

Bij jongeren speelt het vraagstuk van de gebrekkige aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt. Dit vanwege het ontbreken van een startkwalificatie (MBO niveau 2) en de toenemende vraag van werkgevers naar beter opgeleid personeel (MBO 3 en 4). Ook vragen werkgevers naar ‘21st Century skills’: gericht op probleemoplossing, leervermogen, creativiteit, teamwerk en communicatie. Bij de leeftijdsgroepen daartussenin speelt het vraagstuk van de polarisering van de arbeidsmarkt. Waarbij de vraag zich concentreert aan de onderkant en de bovenkant. De werkgelegenheid in de middenberoepen neemt daardoor af.

Overigens zijn dat niet noodzakelijkerwijze de MBO’ers. Het aandeel in de werkgelegenheid van MBO’ers blijft namelijk constant vanaf midden jaren negentig tot nu. Oorzaak is dat de kwalificatiedossiers van het MBO in Nederland regelmatig worden aangepast aan de arbeidsmarkt, hoewel dat nog wel beter kan. Het toont zeker de noodzaak aan om de aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt te optimaliseren en te verbeteren.

Werkvermogen, vitaliteit en employability spelen hierbij een belangrijke rol als indicatoren van de (duurzame) inzetbaarheid van personeel.