Vaktherapeutische uitwerking nachtmerrieprotocol 

Traumatische herinneringen worden opgeslagen in het non-verbale, visuele of audiovisuele geheugen. Beeldende therapie sluit daar goed op aan. Het biedt een ervaringsgerichte toegang tot traumatische ervaringen, tot het doorleven van gevoelens en het doorbreken van vermijding. Beeldende therapie gaat immers meer over beelden dan over woorden.

Reguliere gedragstherapeutische interventies bij traumagerelateerde klachten werken lang niet voor iedereen – meer dan 1/3 van alle cliënten heeft hierbij geen baat (Bradley et al, 2005). Beeldende therapie biedt geleidelijk toegang tot traumatische herinneringen en emoties. Daardoor vermindert vermijding en kunnen er vaak wel weer woorden aan de traumatische beelden worden gegeven. Traumagerichte beeldende therapie lijkt goed aan te sluiten maar is nog te weinig onderbouwd.  

Dit onderzoeksthema is grondig aangepakt door een bachelorstudent, nu alumnus, en kan in een ruimere opzet uitgevoerd of verder uitgediept worden door een masterstudent. Bij traumabehandeling binnen vaktherapie werkt de vaktherapeut vaak samen met een psycholoog. De focus van het onderzoek kan dus ook liggen op het versterken van deze onderlinge interprofessionele samenwerking.

Lector Suzanne Haeyen presenteert samen met Merel Staal een innovatief behandelaanbod: rescripting voor trauma-gerelateerde nachtmerries in beeldende therapie. De interventie is gebaseerd op Imagery Rehearsal Therapie (IRT). Het is een nieuw aanbod gericht op de behandeling van aan PTSS verbonden nachtmerries. Lees meer in het artikel:

• Imagery Rehearsal Based Art Therapy: Treatment of Post-traumatic Nightmares in Art Therapy, Frontiers in Psychology, Jan. '21

IR-AT is een veelbelovende behandelmethode. Deze zou bij uitstek geschikt kunnen zijn voor patiënten die moeilijk emotioneel te bereiken zijn via de verbale manier van werken. 

In 2022 voeren we via een Mixed Method onderzoek uit naar effectiviteit van de inzet van het Trauma-Focused Art Therapy protocol (Schouten et al., 2015) in de ggz-praktijk. Dit doen we via een Multiple Baseline Single Case Experimental Design.

Het gaat om een specifieke vorm en opzet van onderzoek om effecten te meten bij een klein aantal participanten. Daarbij kijken we ook naar hun ervaringen wat betreft persoonlijk herstel. We maken tevens een start met bredere implementatie.